Piękny Malbork

Nazwa państwa/miasta/regionu/whatevah: Malbork (Marienburg)

Imię i nazwisko: Marcin Korona (dawniej Martin Krone)

Data urodzenia: 14 września -  Siegfried von Feuchtwangen wielki mistrz Zakonu przeniósł do Malborka swój ośrodek władzy. Za rok urodzenia można uznać 1286 kiedy to Malbork (wtedy jeszcze Marienburg) otrzymał prawa miejskie.

Wygląd: Zacznijmy może od tego, że Marcin nie jest jakoś specjalnie wysoki bo mierzy sobie 172 centymetry, a chciałby mieć więcej. Jest szczupły, ale nie chudy. Ze względu na swoją wojowniczą przeszłość  ma dobrze zbudowane ciało i może się pochwalić ładnymi mięśniami. Jak na Germanina (tak moi drodzy, Malbork ma korzenie germańskie. W końcu istnieje dzięki niemieckiemu zakonowi) przystało, chłopak ma blond włosy, które na początku były nieco jaśniejsze niż są obecnie. Do tych blond kłaków dopasowane są odpowiednio zielone oczy. Jasna cera z nielicznymi pieprzykami, latem nieco ciemnieje przez opaleniznę. Jego ciało jest znaczone wieloma bliznami, które nabył w różnych okresach swojego istnienia. Dawniej ubierał się w strój zakonu, obecnie preferuje luźne ciuchy. Najczęściej są to t-shirty w jasnych kolorach, preferuje odcienie pomarańczu i żółci. Spodnie zawsze wyglądają niemal identycznie, granatowe dżinsy. Do tego często zakłada brązowo-pomarańczową kurtkę. Stara się ubierać luźno, ale zarazem schludnie aby godnie reprezentować swoje miasto i witać w nim turystów, którzy są tu przez niemal pół roku.

„Wiadomo, że trzy krzyże są i o trzech barwach.
Różne; tych, co je noszą, też rodzaje trzy:
Jest czerwony, ten słusznie zwie się Jezusowym,
Albowiem tak Jezusa zabarwił się krwią.
Jest biały, odpowiedni zbójcy z prawej strony,
Którego zbrodnie kilka odkupiło słów.
Jest w końcu czarny, zbója z strony lewej; ten to
Zdradziecki Zakon uznał – jak słusznie! – za swój”.

Charakter: Z pozoru mężczyzna (chłopak?) jest wiecznie uśmiechniętym wesołkiem, lecz to tylko złudne wrażenie. Owszem, jest wesoły i przyjazny, ale to nie znaczy, że do każdego podejdzie z uśmiechem na twarzy i potraktuje jak przyjaciela. To tylko maska sprawiająca, że ktoś obcy tak naprawdę nie wie z kim ma do czynienia. Wiele, wiele lat walk i cierpienia nadało mu twardy charakter. Początkowo potężny rycerz, wojownik. Walczący w imię Boga. Nie miał litości dla swoich przeciwników i pod wodzą Zakonu Krzyżackiego podbijał pogan i nawracał ich. Dobrowolnie lub siłą. Robił wszystko co mu kazano, nie przejmował się tym, że coś jest niezgodne z jakimś prawem. Później był nieco zagubiony gdy okazało się, że tak naprawdę Krzyżacy nie są tak prawi jak mu się wydawało na samym początku. Widział, że nie wszystko jest robione w imię Boga, lecz również dla zaspokojenia własnych zachcianek. Być może dlatego obecnie podchodzi do wiary z lekkim dystansem. Wierzy w Boga i szanuje go, ale to nie znaczy, że co niedzielę chodzi do kościoła. Nie da sobie w kaszę dmuchać i nie pozwoli by ktoś próbował wpłynąć na jego decyzję.
Był zły, że na mocy jakiegoś głupiego traktatu jego ziemie oddano Polsce, z bólem patrzył jak powoli Zakon upada by całkowicie zniknąć w końcu. Na szczęście, jakimś cudem, Gilbert nie zniknął. Należąc do Polski musiał nauczyć się jego języka, ale nigdy nie zapomniał niemieckiego. Miał mieszane uczucia gdy podczas rozbiorów Polski ponownie trafił do Prus. Oczywiście cieszył się z ponownego spotkania, ale oboje byli zupełnie innymi osobami i musiał się przyzwyczaić do nowego Prusaka.
Zamek Krzyżacki uważa za wspaniałą pamiątkę po dawnych czasach i jego kilkukrotne zniszczenie było dla niego ogromnym ciosem. Włożył wszystkie swoje siły w to by go odbudować. Dzisiaj również prowadzi remonty i odnawianie Zamku, gdy jakaś część jest zagrożona zawaleniem. Ogólnie młody jest bardzo wrażliwy na punkcie swojego zamku, jest dla niego najważniejszy. I spróbuj powiedzieć, że to "TYLKO zamek" to zyskasz niechęć jego osoby wobec Ciebie na bardzo długi czas. Choć miasto Marcina nie jest już potężną i silną twierdzą to nadal jest znane na świecie. W końcu Zamek Krzyżacki został wpisany na listę UNESCO, z czego chłopak jest bardzo dumny. Uwielbia gdy jego miasto jest odwiedzane przez turystów, jest bardzo gościnny wobec nich. W końcu nie bez powodu w Malborku jest tyle hoteli.
Wyprowadzony z równowagi potrafi porządnie przywalić. Ma sporą siłę fizyczną co nie jest niczym nadzwyczajnym biorąc pod uwagę jego przeszłość. Raczej woli jednak trzymać nerwy na wodzy. Kiedy coś go zdenerwuje stara się odizolować i jakoś uspokoić, użycie siły fizycznej jest ostatecznością.
Często słucha muzyki w stylu średniowiecznym, przypomina mu ona stare czasy. Wędrując po zamku ze słuchawkami w uszach wspomina dawne dzieje. Można powiedzieć, że troszkę żyje przeszłością.

"Wśród niebotycznych starych drzew topoli
Lipy jaworu buków i krzewiny
Dziko rosnących traw ścieżka swawoli
Gdzie stary zamek płacze swej ruiny

Odarte z tynku mury pustką świecą
Jak żebrak co się kiedyś życiem cieszył
I patrzy w niebo łzy już lecieć nie chcą
Jak gdyby krzyczał hańba tym co grzeszą

Dokoła zamku muru tkwią wyłomy
Pamiątką sterczą z przeżytej świetności
A wyobraźnią przechodzień świadomy
W blasku księżyca ujrzy tłumy gości

Snują się pary zwarte w przytuleniu
Wśród wonnych krzewów śmiech perlisty dzwoni
I słychać szepty w ogrodowym cieniu
Pod jaśminami skroń najbliżej skroni

Ile tu westchnień uleciało z wiatrem
Co dziś niewinnie listkami porusza
Jakby ten ogród stał się dusz teatrem
A wiatrem była tego zamku dusza

Przychodzi nocą gdy jej serce krwawi
Bo dnia białego wstydzi się ruiną
Gdzie jesteś świecie coś się tutaj bawił
Ludzie i dzieje jak zamki przeminą"

Relacje:

Zakon Krzyżacki - traktuje go jak ojca. Trochę wyrodnego, ale jednak. To dzięki niemu istnieje i będzie wdzięczny za to końca swoich dni. Bardzo go szanuje, uważa go za osobę najważniejszą w swoim życiu. Rozumie, że Zakon musiał do oddać Polsce przez jakiś tam traktat. Obecnie ma bardzo słaby kontakt z Zakonem, który przekształcił się w czystko kościelny zakon, bez praw rycerskich.

Prusy - traktuje go jak brata. Nieco starszy od niego, Gilbert jest dla Marcina kimś godnym podziwu. Uwielbia go i świetnie się z nim dogaduje, uważa go za wspaniałego. Walczył u jego boku. Trochę mu żal, że się rozstali. Cieszy się, że ten nie zniknął choć teraz dzieli ich spora ilość kilometrów.

Polska - nie lubi go. Po prostu. Zniszczył jego wspaniały Zamek. Co z tego, że zamek później został odbudowany. Długo nie mógł się pogodzić z faktem, że został przydzielony pod jego opiekę i teraz jego wspaniałe miasto należy do tego blondynka. Cóż, przynajmniej może wyciągać od niego kasę na restaurację zamku i odnawianie miasta. Bywa wobec niego złośliwy *nie ma to jak nakleić komuś na plecy karteczkę "kick me"*

Litwa - w sumie to podobnie jak z Polską. W końcu to królowie polsko-litwescy razem zajęli jego piękny zamek. Obecnie nic do niego nie ma osobiście, a i nawet lubi trochę z nim porozmawiać.

Niemcy - mieszkańcy Malborka na początku woleli należeć do Niemiec, dlatego Malbork w 1920 został przyłączony do prowincji niemieckiej zamiast do Polski, za którą się opowiedziało zaledwie 165 mieszkańców. Jakby nie patrzeć Ludwig to brat Gilberta, więc Marcin szanuje go.

Warszawa - do stolicy ma bardzo mieszane uczucia. Nie podoba mu się, że po wojnie światowej z jego pięknego starego miasta cegły zostały zabrane aby odbudować stolicę. Przez to w Malborku jest mniej starych budynków niż mogłoby być, a Marcin ma ogromny sentyment do dawnych czasów. Stara się być miły, ale kiedy owa osóbka go zdenerwuje zaczyna jej wypominać przeszłość.

Gdańsk - sytuacja podobna jak z Warszawą.

Rosja - nie cierpi go z całego serca za to, że tak zniszczył jego zamek podczas ataku Armii Czerwonej. Trzyma się z dala od niego choć gdyby mógł to by zmiótł jego istnienie z powierzchni ziemi.

Miasta partnerskie (Nordhorn i Monheim am Rhein w Niemczech, Trakai na Litwie,  Sölvesborg w Szwecji, Margny-lès-Compiègne we Francji, Larvik w Norwegii) - cieszy się, że zechcieli z nim nawiązać tą specjalną więź i mogą się wymieniać informacjami kulturowymi. Bardzo sobie ceni te miasta i chętnie ich przyjmuje u siebie, w końcu na tym polega partnerstwo.

Ciekawostki:
- Marcin mówi świetnie zarówno po polsku jak i po niemiecku.
- Zamek Krzyżacki został w 1949 wpisany do rejestru zabytków, w 1994 uznany za pomnik historii, w 1997 wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO; od 1961 siedziba Muzeum Zamkowego w Malborku.
- Ślady osadnictwa w miejscu dzisiejszego Malborka datowane są na młodszą epokę kamienia.
- W Malborku istnieje 11 dzielnic: Czwartaki, Kałdowo, Międzytorze, Nowa Wieś, Piaski, Piaski II, Południe, Rakowiec, Stare Miasto, Śródmieście, Wielbark.
- Na terenie miasta działalność religijną prowadzą następujące kościoły i wspólnoty:
Buddyzm
+ Buddyjski Związek Diamentowej Drogi Linii Karma Kagyu
Kościoły Ewangeliczne
+ Kościół Chrześcijan Baptystów
+ Kościół Zielonoświątkowy
+ Kościół Boży w Chrystusie
Kościoły Katolickie
+ Kościół św. Jana Chrzciciela
+ Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy (dawniej pw. św. Jerzego)
+ Kościół św. Józefa
+ Kościół Zesłania Ducha Świętego
+ Kościół św. Urszuli Ledóchowskiej
+ Kościół Miłosierdzia Bożego
+Kościół Błogosławionych 108 Męczenników Polskich
Świadkowie Jehowy
+ Sala Zgromadzeń, Sala Królestwa.
- W 1309 roku Malbork stał się stolicą całego zakonu krzyżackiego.

Ranga: Pozory mylą~

Grupa: Jeśli by Prus nie miał nic przeciwko to ja chcę być w grupie z nim ;w;